Het is voorjaar en het heeft geregend. Op weg naar Veere is alles intens groen, in de verte de wallen met dikke bollen wit van de schapen en ijlere bollen wit van het fluitenkruid.
Twee dagen later nogmaals, nu schijnt de zon. Over het intense groen ligt een grijs waas, de kleuren zijn er nog, maar zachter.
Op de fiets de wind in de rug, het lijkt alsof alle vormen krullen krijgen en de paarse klaver en vogelwikke wuift.
Hoe kunnen de kleuren in een paar dagen tijd zó veranderen? Hoe zou je daar de kleuren van Veere uit kunnen halen?
In het gemeentelogo is gekozen voor blauw, groen en geel: de zee, het land en het strand. Dat blijkt toch wat te eenvoudig voor wat we in de praktijk zien.
De Veerse schilders van een eeuw geleden maakten prachtige schilderijen. De meeste in lieflijke kleuren met het goud-oranje van de zon of het grijzige van de lijsteendaken van de Grote Kerk en andere in het oog springende gebouwen.
Het is bijna ongelooflijk om te zien hoe de schilderijen van toen nagenoeg allemaal nog terug te vinden zijn in het Walcherse landschap. Museum Veere heeft er een fietsroute van gemaakt, tussen Veere en Zoutelande: ‘Walcheren, kleuren van de kust’. Je fiets langs Alphons van Dijck en Jan Toorop en hun verbeelding van Veere, Emmanuel Viérin die intens het Walcherse landschap schilderde, Jacoba van Heemskerk van Best en haar interpretatie van de Mantelinge. Alsof de tijd stil staat.
De colorscape wordt een toevoeging aan de soundscape van Veere en de later te maken aromascape. Daarover later meer.
Meedoen?
Opgeven: https://museumveere.nl/verlangen-naar-veere/#schildersdag
