Expo-online-single

Michiel Hermsen streeft ernaar om in zijn werk met minimale middelen een zo groot mogelijk visueel resultaat te behalen. Kenmerkend voor zijn schilderijen is het gebruik van pure geometrische vormen en een minimum gebruik aan kleuren. Tijdens de coronatijd heeft hij onverstoorbaar doorgewerkt aan zijn Neo-Geo werk.

Ramon de Nennie: Je zou kunnen zeggen dat Corona de juiste beelden heeft geleverd voor het project dat de naam De Versierde Mens kreeg. Al daarvoor was ik bezig met beelden van mensen die zich tooien met maskers om op missie te gaan. In het verhaal van Mulisch - waarmee ik afstudeerde aan de HAVO voor Nederlands - is het Bernard Brose die zich voor zijn missie versiert met een duikbootje. Dat loopt uiteraard niet goed af... Tel daarbij een astmatische tablet, dan snap je dat ik met verwondering en benauwdheid kijk naar de lucht afsluitende kledij, al dan niet zelf verkozen...

Bert Rogge: Dit werk is gemaakt in het begin van de coronatijd. Vaccins zijn nog niet beschikbaar. Wij worden geadviseerd zoveel mogelijk binnen te blijven. Auto's en treinen rijden niet meer. Geen mens op straat. Kinderen zijn abrupt gestopt met spelen. Alles grijs. Dreigende tijden. Waar is iedereen?

Betsy de Jonge: Deze coronatijd zegt iets over ons, hoe wij met de aarde omgaan.

Marijke Leertouwer: Ik ben gefascineerd door religieuze objecten die door pelgrims omhangen worden met sieraden en andere kostbaarheden. De roep om aandacht via een juweel intrigeert. Deze inspiratiebron heeft geleid tot het maken van een kruis bezet met 'juwelen'. Met in het midden een glanzende spuit als kroonjuweel en symbool voor het jaar 2021.

Anne de Kam: In Coronatijd heb ik heel wat wandelingetjes gemaakt en mijn ogen op de natuur en aarde gericht. Ook nu heeft de natuur mij mooie cadeautjes gegeven en hieruit is een collier ontstaan van gelamineerde, gedroogde bladeren gecombineerd met zilver en edelsteenkralen.

Jaap van Klinken: Tijdens de lockdown vorige zomer liep ik elke zaterdagochtend door de Reigerstraat in Middelburg en werd weer vrolijk van de kleurige paraplu’s. Dat gevoel heb ik vast willen leggen in dit schilderij zodat bezoekers van deze expositie er ook moed uit kunnen putten.

Riet van Schaik: Spontaan en zonder bedoeling maakte ik dit werk in 2018, lang voor de coronatijd. Toen ik het onlangs weer in handen kreeg, ging ik het associëren met de vormen van de virussen en mutanten in deze Coronatijd. Het ongrijpbare, de barsten en barstjes die negatieve, maar ook positieve dingen doen ontstaan en vooral, blijven kijken naar de mooie dingen die ontstaan, ook in de kunst.

Karin den Boer: Al jaren spaar ik kunst- en modetijdschriften om collages te maken. Tijdens de lockdown ben ik serieus gestart met knippen en plakken. Het is een uitdaging om nieuwe composities te vinden met kleuren, vormen en zeggingskracht. Daarbij laat ik me leiden door mijn intuïtie. Jeugdherinneringen en dromen spelen hierbij een grote rol.

Marion Crezee: In 2019 werkte ik aan een serie tekeningen met de wolf als onderwerp. Deze tekening maakte ik aan het eind van dat jaar. In 2018 was mijn partner overleden en in 2019 overleed mijn beste vriendin. Dit is het werk dat ik ter nagedachtenis aan hen maakte. Toen niet lang daarna de Corona-crisis uitbrak werd deze tekening voor mij al snel het symbool voor de gevoelens die de crisis en de bijbehorende lockdowns bij velen losmaakte.

Paula Drost: Dit beeld heb ik gemaakt in de zomer van 2020, een hoopvolle tijd waarin de Corona maatregelen waren versoepeld en mensen weer vol hoop waren dat het goed zou komen met het virus.

Judy Hooymeyer: Hoe belangrijk is het om in deze tijd een ander - dierbare- te mogen omarmen, zonder mondkapje - om gewoon je Zelf te mogen zijn. Hoe belangrijk is het om in deze tijd te reflecteren hoe wij met z'n allen zorg moeten dragen voor de Ander; de Onbekende, Moeder Aarde.

Joke Apner: Deze corona-tijd is nogal ingrijpend. Houd je bezig. Het zit in je hoofd. Dus eerst een boek gemaakt over het verloop en de uitspraken in corona-tijd. Met tekeningen daarbij.

Matthijs Apner: Deze vreemde tijd inspireerde mij dit schilderij te maken van een intens biddende vrouw op leeftijd, ergens tussen hoop en vrees. Ik zie veel mensen leven tussen hoop en vrees. Hoop op het einde van de lockdown, en vrees voor enorme schulden. Hoop dat het nieuwe normaal eindig is, en vrees dat het nieuwe normaal, normaal wordt. Zelf zit ik graag aan de hoopkant. Dat leeft wat makkelijker.

Femke van den Berg: In coronatijd zijn we meer 1 op 1 op elkaar aangewezen. Wat de gevolgen zijn laat zich raden. Zeker in combinatie met de avondklok.

Riet Wullems: Deze coronatijd, met al zijn beperkende maatregelen, is voor veel mensen een lastige tijd. Zo ook voor het visboerinnetje op mijn ets, maar zij blijft er vrolijk en positief onder en laat de moed niet zakken. Ze is blij dat ze wat vis heeft kunnen verkopen en dus ook wat inkomsten heeft. In deze moeilijke tijd probeert ze er het beste van te maken en heeft ze haar lege mand versierd met schelpen en op haar hoofd gezet.

Marina Pellegrino: Helemaal alleen op het strand in mei 2020, op een stralende dag! De stilte is voelbaar.

Ilse van Loo-Remijn: In het voorjaar van 2020, tijdens de eerste corona periode, konden we niet ver weg. Ook niet met onze boot. Dus bleven we op het Veerse Meer. We zeilden we naar de Haringvreter, het eiland tegenover de stad Veere. Daar ben ik begonnen aan een drieluik en toen ik op een bankje zat, keken er honderden herten over mijn schouder mee vanuit het bos.

Hanny Mallekote: In de coronatijd zijn de tentoonstellingen waar ik aan mee zou doen gecanceld net als de lessen die ik geef. De wereld is klein geworden en opeens zijn er zeeën van tijd om bezig te zijn met wat nog wel kan. Dat zijn de wisselexposities in mijn raam. En dit is het moment om ideeën uit te voeren en af te maken wat is blijven liggen. Zo ontstond deze creatie waarbij de kleur groen staat voor hoop en de klavertjesvier voor voorspoed en het vertrouwen dat we blijere tijden tegemoet gaan.

Christina de Vos: Gedurende de lockdowns is mijn werk zichtbaar veranderd, maar dit had vooral een praktische reden: door de noodgedwongen online verkoop heb ik veel kleine tekeningen gemaakt, van pestheiligen die als extra corona-editie van de beschermheiligen in de serie perpetual fear kunnen gelden. Met dit doek maakte ik voor het eerst sinds tijden weer een wat groter en kleuriger werk.

André Geertse: In de coronaperiode werden sociale contacten ingedamd en we gingen meer naar binnen gericht leven. Wat is echt belangrijk voor je? Wat doet ertoe en wat kun je eigenlijk best missen? Nog meer consumeren of juist kijken hoe je meer verantwoord met natuur en leven kunt omgaan? Het hele proces heeft mij doen nadenken over het landschap van mijn jeugd… het licht, de eenvoud en de helderheid ervan, tijdloze schoonheid.

Carla Schroot: In maart 2020 ging onze dochter op zichzelf wonen. Een bijzonder moment. Ik schilderde in die periode dit schilderij. Zij zit op de schommel, ongeveer 3 jaar oud en ineens gaat ze, is het zover... Omdat ze tijdens de eerste lockdown het huis uit ging, kon ik niet naar haar toe…. maar met dit schilderij…. kon ze nog wat blijven ‘hangen’….

Cobi Boone: Een beeld met een vogel als drager voor een landschap waaruit rode vogels tevoorschijn komen. Eén van mijn favoriete thema’s: vogels. Voor mij zijn ze een symbool voor vrijheid, vrijheid waar we nu in deze periode in welke vorm dan ook erg naar verlangen.

Lilith de Jonge: Het strand lijkt nog maar een van de weinige plekken te zijn waar de invloed van Corona niet zichtbaar en voelbaar is. Hier kan je alle zorgen achter je laten en je overgeven aan de elementen van de zee.

Nel Douma: Dit werk heb ik al voor de corona-crisis gemaakt, maar het is voor mij nu opnieuw relevant geworden. De isobaren als een onzichtbaar element dat ons over heel de wereld verbindt of als een bedreigend element dat in het geval van het virus snel de hele wereld over gaat. En bovenal een interessant lijnenspel dat een dynamische wereld laat zien.

Addie Veldhorst: Tijdens de lockdown fietste ik graag door het Zeeuwse landschap. Ik genoot van de ruimte, het licht, de rust en het lijnenspel van de akkers, boerderijen en dijken. Dit komt allemaal terug in mijn ‘Zeeuws landschap’ van glas.

Anne-Marie Vermazen: In het laatste kwartaal van 2020 schilderde ik een aangespoelde tak op het strand. Dit schilderij drukt voor mij nutteloosheid en doelloosheid uit, geen plannen kunnen maken. Ik ben ook zo’n soort dorre tak, en ik ben gestrand in mijn vermogen nieuwe dingen te verzinnen voor de komende zomer. Ik lig maar zo’n beetje op het strand terwijl ik wacht op de wind en de zee.