Kunst in Coronatijd

‘Vermijd zoveel mogelijk samengeschoolde menigten, leef sober. Weg met gemeenschappelijke bekers; laat iedereen zichzelf scheren, laat men zindelijk zijn op beddenlakens, elkaar niet kussen ter begroeting. Ik leid al enige maanden het bestaan van een slak. Opgesloten en teruggetrokken in huis zit ik maar wat te prevelen boven mijn boeken. Er heerst hier grote eenzaamheid; de meeste mensen zijn vertrokken uit vrees.’
Nee, dit zijn geen teksten die het afgelopen jaar zijn geschreven, maar zinsneden uit brieven van Erasmus uit 1513. Meer dan vijfhonderd jaar geleden.

Erasmus werkte ondanks de beperkingen van de pest door. Hij moest regelmatig van woonplaats veranderen om de pest te ontwijken, hij kwam zo nu en dan ook in Veere. Hoe beleven hedendaagse kunstenaars de Covid 9 epidemie van nu? Wat doet de dreiging van een besmettelijke ziekte, eenzaamheid en beperkingen met hen en hun werk? Deze vragen vormen het gezamenlijke thema van de expositie Kunst in Coronatijd. De expositie bestaat uit een grote diversiteit aan beelden waarvan hier de neerslag.

Museum Veere kreeg voor de Kerst brieven van leerlingen van scholengemeenschap Nehalennia. Brieven met goede wensen, brieven met suggesties wat een museum zou kunnen betekenen in deze periode. Een van de brieven viel samen met de wens iets te doen voor lokale kunstenaars die op zoek waren naar een manier om hun gedachten en ideeën te delen. ‘Zorg voor een kunstexpositie van kunstenaars van nu’, schreef een jongeman. Dat was het laatste duwtje. In samenwerking met twee kunstenaars, Marion Crezée en Christina de Vos, heeft Museum Veere nu de expositie Kunst in Coronatijd gerealiseerd in de Beeldenzaal. Daar kijken Anna van Borsele en haar familie naar de manier waarop kunstenaars vijfhonderd jaar later omgaan met dezelfde dreigingen als waarmee zij te maken hadden.

Veronica Frenks, Museum Veere